Το Κλαρινέτο

Είδη κλαρινέτου

Υπάρχουν διάφορα είδη κλαρινέτου τα οποία είναι τα εξής: Κλαρινέτο σε λα (A), λα ύφεση (Ab), μι ύφεση [(Eb), κουαρτίνο], σε μι ύφεση [(Eb), άλτο], μπάσο κλαρινέτο σε μι ύφεση και κοντραμπάσο κλαρινέτο σε σι ύφεση (Bb). Επιπλέον, αξίζει να αναφερθεί ότι το κλαρινέτο που χρησιμοποιείται για την ελληνική παραδοσιακή μουσική είναι εκείνο το οποίο βρίσκεται σε κλίμακα ντο (C). Ωστόσο, το πιο διαδεδομένο είδος κλαρινέτου είναι εκείνο από σι ύφεση (Bb) και κατέχει κυρίαρχη θέση σε συμφωνικές ορχήστρες, καθώς και σε μπάντες.

Η ιστορία του κλαρινέτου και η εξέλιξή του

α. Ιστορία

Για να γνωρίσουμε το κλαρινέτο και την ιστορία του πρέπει να ταξιδέψουμε τόσο μακριά στον τόπο όσο και στον χρόνο. Ο προορισμός μας είναι η αρχαία Αίγυπτος στην οποία το κλαρινέτο τότε αποτελούσε ένα είδος αυλού. Ωστόσο, το σύγχρονο κλαρινέτο προέρχεται από το γαλλικό πνευστό σαλιμό (chalumeau, από την ελληνική λέξη κάλαμος, ένα μεσαιωνικό ευρωπαϊκό όργανο. Έπειτα, το όργανο αυτό εξελίχθηκε από τον Γερμανό οργανοποιό  Γιόχαν Ντένερ (1655-1707) και αργότερα βελτιώθηκε από τους Τέομπαλντ Μπεμ, Λουί-Ογκίστ Μπιλτέ, Ιασίντ Κλοζέ, Ιβάν Μίλερ και ¨Αντολφ Σαξ.

β. Εξέλιξη

Πολλοί ήταν οι συνθέτες που έδωσαν στο κλαρινέτο μια θέση στην ορχήστρα. Ένας από αυτούς ήταν ο Μότσαρτ. Επιπρόσθετα, δεν ήταν απλά ένα μέρος της ορχήστρας, αλλά αναδείχτηκε και ως σολιστικό όργανο. Τον 20ο αιώνα ακόμα περισσότεροι συνθέτες άρχισαν να γράφουν έργα για το κλαρινέτο. Μεταξύ αυτών ήταν και οι Ντεμπισί, Στραβίνσκι, Κόπλαντ, Άρνολντ, Μπρίτεν, Φίνζι, Χίντεμιτ, Νίλσεν, Πουλένκ και Πεντερέτσκι. Επίσης, το περίφημο γκλισάντο του κλαρινέτου στην αρχή της "Γαλάζιας Ραψωδίας" του Τζορτζ Γκέρσουιν, έχει μείνει στην ιστορία της μουσικής.

Ακόμη, το κλαρινέτο αποτέλεσε κύριο πνευστό όργανο στη τζαζ μουσική, αφού, βέβαια, εκτοπιστεί από το σαξόφωνο. Έτσι, από τη δεκαετία του 1910 έως τη δεκαετία του 1940 γνώρισε μεγάλες δόξες.

Τα οφέλη του κλαρινέτου προς τον μουσικό

Η μουσική, και πιο συγκεκριμένα το κλαρινέτο, έχει πολλά οφέλη για την κοινωνία την οικονομία και τον άνθρωπο.

Αρχικά, αν παίζεις κάποιο μουσικό όργανο είναι πολύ εύκολο για εσένα να ακολουθήσεις σπουδές μουσικής. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν έχεις σπουδάσει, μπορείς να διδάξεις το όργανο που παίζεις, όπως για παράδειγμα το κλαρινέτο, και να πληρώνεσαι έχοντας αυτό ακόμα και ως δεύτερο επάγγελμα. Επιπλέον, ας μην ξεχνάμε τις παραδόσεις μαθημάτων θεωρίας και αρμονίας της μουσικής.

Μουσική μπορεί να ακούσουμε οπουδήποτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ζωντανή μουσική σε κέντρα διασκέδασης, καθώς και η παρουσία μουσικών σε σημαντικές θρησκευτικές τελετές. Ακόμη, μπάντες πνευστών και κρουστών συνηθίζουν να παρευρίσκονται σε τέτοιου είδους δρώμενα.

Τέλος, η μουσική προσφέρει πολλά στον άνθρωπο. Σ' αυτόν που την ακούει προσφέρει γαλήνη, μια προσωρινή λύτρωση από τα προβλήματά του. Σ' αυτόν που τη δημιουργεί χαρίζει ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτός που τη δημιουργεί νιώθει χαρά, θλίψη, έντονο πάθος και αγάπη για τη μουσική, γεγονός που συχνά δε γίνεται αντιληπτό από όλους, καθώς φυσικά δεν έχουν όλοι μουσικές γνώσεις.

Όπως φαίνεται, η μουσική έχει πολλαπλές χρήσεις στην καθημερινότητα. Κάθε ήχος που ακούμε, είτε θόρυβος ή μουσικός φθόγγος συμβάλλει στη μουσική δημιουργία. Συνοψίζοντας με τα παραπάνω συνειδητοποιούμε πως η μουσική είναι εξαιρετικά ωφέλιμη πράγμα που την καθιστά σημαντική στη ζωή του κάθε ανθρώπου.

Κατασκευαστικά στοιχεία του κλαρινέτου

Το μουσικό αυτό όργανο συνήθως κατασκευάζεται από ξύλο ή πλαστικό. Για την ευκολότερη χρήση και μεταφορά του χωρίζεται σε πέντε μέρη τα οποία είναι:

• το επιστόμιο
• το βαρελάκι
• το άνω στέλεχος
  
• το κάτω στέλεχος

• η καμπάνα

Επίσης, το κλαρινέτο αποτελείται από 7 οπές τις οποίες ο οργανοπαίκτης καλύπτει με τα δάχτυλα, καθώς και μεταλλικά κλειδιά που χρησιμοποιούνται για να κλείνουν ή να ανοίγουν άλλες οπές. Για παράδειγμα, το κλαρινέτο από σι ύφεση (Bb) αποτελείται από 17 κλειδιά. Επιπλέον, επάνω στο επιστόμιο τοποθετείται το καλάμι το οποίο στερεώνεται με τη βοήθεια ενός σφιγκτήρα. Αν και μικρό σε μέγεθος, είναι απαραίτητο για την παραγωγή του ήχου. Η παραμικρή φθορά του μπορεί να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές στην αποδοτικότητα του οργάνου γι' αυτό και απαιτείται η συχνή αντικατάστασή του.

Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί πως τα διάφορα είδη του κλαρινέτου έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, ενδέχεται ωστόσο να έχουν ορισμένες κατασκευαστικές διαφορές ανάλογα με τη χροιά και την έκταση του καθενός.

Ο μουσικός για να παίξει το όργανο τοποθετεί το δεξί του χέρι στο κάτω στέλεχος και το αριστερό στο κάτω στέλεχος του οργάνου. Έπειτα, ακολουθεί το σωστό και κατάλληλο φύσημα για την παραγωγή των μουσικών φθόγγων. Αν ο οργανοπαίκτης δεν φυσά με τον σωστό τρόπο είναι πολύ πιθανό να μην ακουστεί κάποιος ήχος ή να μην παραχθεί μουσικός φθόγγος αλλά θόρυβος, ενώ στη χειρότερη περίπτωση ενδέχεται να καταστραφεί και το καλάμι.